Histori Dashurie ..........

Titulli: Histori Dashurie .......... Thu 10 Jan 2008 - 19:12

Këtu mundë të postoni Histori Dashurie....

Titulli: Re: Histori Dashurie .......... Mon 9 Jun 2008 - 12:34

NjË Dashuri E Tretur!!!

Në këtë vend rri e ulur në një karrige dhe mendoj. Mendoj duke shikuar pc dhe pyes veten. Ku do të jetë tani i dashuri im? Athua është zgjuar sikur unë dhe mendon për mua, apo ka ra në gjumë dhe më ka harrua!?

- Jo! Se besoj! Se besoj se më harron lehtë, se më deshti me gjithë zemër! Jam e sigurtë se ende më do dhe thërret emërin tim, ashtu siç thërras edhe unë emërin e ti, se shpesh më merr lemza dhe nuk më lëshon në asnjë çast. E di se më don dhe s`më harron për të gjallë. Sa herë më kujtohet AI unë qaj si fëmijë. Vajtoj për dashurinë e tretur, për një dashuri të vërtetë që u shkatërrua me dhunë. Se harroj kurrë atë djale! E si ta harroj kur më kujtohet në çdo çast takimi ynë i fundit. Ishte ky një takim i gjatë, i paharruar, më i gjati në historinë e dashurisë sonë, një takim i trishtueshëm. Më kujtohet, kur doli në takim, unë u gëzova kur e pashë prej së largu, por fytyra erti ishte e tretur. Në sytë e ti nuk dukej ai shkëlqim i një njeriu të dashuruar. U ofrua dhe më përqafoi pa folur asnjë fjalë. Më shtrëngonte me tërë fuqinë e tij dhe më puthi në faqe duke u dridhur. Unë mbeta e habitur! Mbetëm faqe për faqe, për disa minuta, pa u ndarë. Pa pritmas, lotët e tij ma lagën faqen time dhe filloi të më pëshpërisë në vesh me fjalë të dridhura.

- E dashur, ti e din se të kam dashtë dhe të dua. Por, ne duhet të ndahemi, - tha.

Pa mbaruar fjalët ia plasi vajit dhe filloi të qante me zë të lartë, duke u shtërnguar fort me të dyja duart për qafën time.

Une e pyet perse por nuk me dha pergjegje , edhe qe nga ajo nate nuk kam pergjegje asnej here pse u nad nga une.

Su besova veshëve të mi, por më theri në zemër si me thikë! U treta në ato çaste dhe fillova ta shtërngoj fort në përqafim. Nga sytë e mi filluan të pikojnë lotët, se më befasoi me këtë lajm të zi. E shtërngova edhe më fort me të dyja duart, sikur të kisha frikë të mos ma vjedhë kush në ato çaste kur e kisha në përqafim. E shtërngova me tërë forcat e mia. Ndoshta në ato çaste shtërngimi na sillte edhe dhimbje fizike, por nuk i ndienim dhimbjet, sepse nga trishtimi, trupi im dhe i ti ishin të mpirë nga dhimbjet në zemër që ishin tepër të mëdha. Se vetëm shikonim njëri tjetrin në sy, të përlotur, sikur të luteshim për mëshirë.

Nuk kam kohë të rri, më duhet të shkoj unë ,ika vetëm erdha të takohem me ty, për të fundit herë, - tha ai.

Se fola më asnjë fjalë, se goja mu bllokua, por vetëm e shikova në sy. Në ato çaste sytë e mi të përlotur flisnin për mua.

- Lamtumirë... – më tha, se më duhet të shkoj. Por, nuk shkonte, vetëm shtërngohej për mua në përqafim.

Gjithë natën mbetëm në përqafim. Na dukej sikur të kishte kaluar një minut. Por, filloi të agonte drita. Sa e shkurtë na u duk nata që kaluam së bashku.

- Më duhet të shkoj - tha përsëri. Por nuk shkonte.

Pse o Zot? Pse i len gjallë këto njerëz të pandjenja?

Mbyte këtë tradhëtar , mbyte mos e len të gjallë. Ose. Ose më mbyt mua, ma merr edhe shpirtin kur ma morre dashnorin! Mos më len gjallë të shoh me sy e të vuaj deri t`jem gjallë.

Iku dashnori! Iku sikur ta përpinte nata që e lamë pas.

Shumë ditë kaluan, shumë muaj, ndoshta edhe vite, se unë nuk numëroj më asgjë, më ka tretë orientimi i jetës dhe nuk kam më dëshirë të jetoj.

Netët i kaloj pa gjumë, e pa ngrënë e pa pirë, këtu në kete vend te mallkuar. Këtu, ku u takuam me dashnorin. Këtu dal për natë dhe pres. Këtu po pres edhe sonte, ndoshta mos po vie dashnori. Bie shi, dëborë, stuhi, por unë këtu rri e pres. Këtu do të pres, deri të vdes. Edhe kur të vdes, do ta lë amanet që të më varrosin këtu , se vetëm këtu isha e lumtur. Kur të vie dashnori im M.... pas shumë vitesh jam e sigurtë se do të dalë në takim. Së paku, me vorrin tim le të takohet.

Pres. Dola në qytet që të hjek pak mërzi. Aty mijëra njerëz... Shoh çifte të lumtura që shetisin bashkë të përqafuar dhe fytyra e tyre shkëlqente nga lumturia dhe dashuria. Të gjithë ishin të lumtur vetëm unë jo. Vetëm unë dhe një lypse, që shtrinte dorën kalimtarëve dhë lutej për një kafshatë bukë. Dikush prej kalimtarëve ia hodhi lypses ca para të holla dhe në sytë e saj erdhi shkëlqimi. Edhe lypsja u bë e lumtur, mbeta vetëm unë me zemër të thyer.

U ula përkrah me lypsen, e shtriva dorën edhe unë, ndoshta ndonjë kalimtar do të ma gëzoj zemrën edhe mua. Shumë kush më hidhte para, por përsëri mbeta me zemër të thyer.

Jo. Nuk ka para në botë që mund të ma gëzoj zemren time, vetëm M.... Vetëm ai mundet të ma kthejë përsëri lumturinë, por, ku gjindet ai tani?

- Ah, Zot i madh!

Një shoqe qe e kam si moter më thotë ta harroj atë dhe të gjej ndonjë tjetër. Shiko pak, më thotë, ka edhe djem te tjere te bukur .Vërtetë, shumë djem të bukur ka por per mua asnej nuk ishin më të bukura se dashnori im.

Por jo. Nuk mundem të themeloj dashuri kundër ndjenjave të mia, se nuk kam dy zemra. Edhe atë që e pata, ia fala ati. Nuk mundem të shtrihem në shtrat dhe të bëj dashuri me një djalë që nuk e dua.

Po i dashuri im si do ta ketë hallin?

Athua mundet me durua dorën e njeriut, që nuk e don, me e prek trupin e ti?

Zot! Pse kështu? Pse?

Shpresat ende më mbajnë gjallë. Tërë natën mendohem dhe kërkoj qe te me kthehet M.... Shumë njerze më përgjasin në dashnori tim dhe unë gëzohem për një çast. U dal përpara në rrugë dhe gati nisem t`i përqafoj, por kur vërtetoj se ai nuk është , zemra përsëri më shëmbet. .

Unë këtu do të pres deri sa të jem gjallë. Me nej shpres te vetme se M.. dot me kthehet .....

Titulli: Re: Histori Dashurie .......... Mon 9 Jun 2008 - 12:34

Ishte me mire Keshtu ?

Ishte me mire Keshtu ?

Une e di qe e gjithe kjo qe po te them ka per te mbetur vetem ketu.Ti ske per ta ditur asnjehere...
Si shume gjera te tjera qe nuk di...
Sa kohe ka kaluar qe nuk te kam pare dhe mua me duket se cdo nate je me mua?Sa kohe ka qe nuk e kam ndjere frymen tende dhe me duket se ne cdo frymemarje e ndjej se je aty?Sa kohe ka kaluar qe ste kam degjuar tek flet dhe zerin tend e kam akoma ne vesh?Sa kohe ka kaluar?Sa?
Aq shume sa per te te harruar ishte e mjaftueshme!!!Por cuditerisht koha spo me ben gje!
Nganjehere me duket se jam une ajo qe nuk dua te te harroj dhe e imponoj une kohen!!Bej nje hap mbrapa, nje hap para dhe...Perseri ne vend!!Jam kaq e pavendosur dhe kaq konfuze...Kam frike te ec!Kam frike tani edhe nga hapat e mia!!!
E mbaj mend si sot heren e fundit qe kemi folur ne telefon!Mundohesha te mos kuptoje zerin tim qe dridhej dhe mundohesha te shtregoja fort jastekun...Dhe heren e fundit qe te pashe kur u largova prej teje u mundova aq shume qe te qendroja me kembe, edhe pse gjunjet po me tradhtonin!I futa duart ne xhep per te mos kuptuar qe dridheshin!!!Dhe kur te pashe ne rruge dhe ste fola...Ula syte ngadale dhe u mundova te fshihja lotet...Ishte me mire keshtu?Mbase po...Mbase jo...Nuk jam me e sigurt per asgje!
Di vetem qe TE DUA,di vetem qe cdo moment do doja ti bija telefonit tend dhe ti thosha te gjitha... Me duket se do mbytem me te gjitha keto qe kam brenda meje...dhe ne fund te fundit...e di qe sja vlen me...Perseri kthehem mbrapa...
Tani duhet te ecim vec!edhe pse ne cdo moment me kujtohesh ti, edhe pse ne cdo kenge te gjej ty, edhe pse ne cdo rruge them
-Ishim edhe atje!Ishim dhe ketu!, edhe pse u largova prej teje te dua...
Vertet jane kaq te nderlikuara gjerat apo i nderlikoj une?...

Titulli: Re: Histori Dashurie .......... Mon 9 Jun 2008 - 12:36

Takimet e Mesnatave

Pranverë. Bënte vapë. Duke kaluar nëpër rrugicën që e përgjysmon livadhin e madh bri katundit fqinj, papritmas një reflektim m’i errësoi sytë. Një copë herë s’mu shqit. Terr m’u bë gjithkah. S’e dalloja dot as shtëpinë aq të madhe prej nga dilte ajo dritë symarrëse. Për një çast m’u duk sikur shpërthente nga një sterrinë. U ktheva drejt ca pemëve të afërta dhe si mburojë zgjodha trupin e një molle, pas së cilit u fsheha t’më vijë të pamurit. Pastaj u drejtova pak nga pak andej, ku pashë : shtëpinë, dritaren, pasqyrën e madhe në duar të bardha, dhe më në fund atë fytyrë rrezatuese ruspe. Ishte vet Besa, e cila para dy ditëve nergut më kishte pritur buzë sukales, pranë kroit të atij katundi, (meqë e dinte se isha udhëtar i përditshëm asajde) dhe sapo e lëshoi një fluturuese prej letre kah unë, iku si një sorkadhe. Në të kishte shënuar shumë. Në të vërtetë gjë tjetër pos dy luleve paksa të përdylkuara kah njëra tjetra, me pakëz rrënjë, të cilat dukeshin sikur fluturonin për të gjetur ndonjë vend të mbëltoheshin e të rrënjëzonin bashkërisht. Atëherë nisa të kuptoj. Para së gjithash m’u desh t’i përballoj qortimit të rreptë që ia dhashë vetes, pse u mbrojta nga rrezet e një dashurie që lindte, e jo nga reflektimi verbues sikur m’u duk në fillim. Pasi iu largova mburojës, zemra më ecte nga dritarja që e stoliste ajo fytyrë hyjnore, por këmbët nuk më lëviznin dot. Ishte pika e ditës. “Therrishtave” s’donin të shkelnin. Komunikimin fillova me gjeste e herë-herë me fjalë. Nga ajo largësi arritëm disi të kuptohemi se kishim diçka për njëri-tjetrin, dhe më në fund e lamë që në orën fiks njëzet e katër të flasim përmes asaj dritareje.

Ca më tej u ndala të shikoj edhe njëherë vendtakimin. Dritarja dukej e rëndomtë sikurse të gjitha ato të shtëpive përdhese të katundeve malore : katrore, dykanatëshe, me katër tabakë xhami e katër shufra metalike të fiksuara në pragje, dhe me pezul të drunjtë nga jashtë. “Dritarja e dashurisë”— thashë në vete, dhe vazhdova udhëtimin me imazhet e asaj ndodhie

që s’më dukej tjetër pos ëndërr.

Atë natë :

Hëna e plotë shndriste me tërë fuqinë e refleksit. Vapa ishte zhdukur shqim, ngaqë vesa kishte filluar t’i kapej çdo gjësendi të mbitokës. Derisa nuk e shkela livadhin e madh, isha i freskët si një pemë sohishteje. Aty, në hapat e parë, fjafueshëm më përshkoi një ndjesi e çuditshme. Ca dallgë ngrohtësie më shkallëzonin krenarinë përbrenda, duke ma përplasur herë-herë nga një valë ngurrimi për hapat që bëja atij livadhi të thiktë gjelbrak ; drejt katundit të huaj në atë kulm nate ; drejt dritares... Pak më tej befas m’u krijua një pabesi e pakuptimtë. Më dukej ecja somnambul shtegut të një ëndrre a një trazimi pa drejtim. Në asnjë shtëpi të fshatit s’shihej çikëz drite. Gjë e gjallë s’dëgjohej. Nisa të merakosem, qenve si t’u shpëtoj. Një mendim sakaq ma shtriu udhëdaljen symbyllas andej ; bile po të guxoja edhe një kënge t’ia thoja, madje në kupë qielli. “Qen-ujqit s’qenkan këndejpari !” — thashë kur ndjeva lehje të mbytura qensh në togje, në një luginë ca të largët nga aty. Helbete ndiqnin ndonjë ujk skuthar. Për atë të Besës e dija se është tretur në ëndrrat e mishit brishtak të lepujve, apo të qumështit lyrak të deleve. Ashtu ngjante, sepse, meqë më thirri, duhej të më mbronte ; ta lidhte ende më fort se herave tjera atë murrosh të hatashëm.

Të gjitha mendimet m’i gijotinoi drita e elektrikut të dorës, që u ndez nga dritarja drejt në mua. Asaj atë çast i afrohesha ngadalë përskaj murit të gjatë që mbërthente dy-tri shtëpi. Gati
menjëherë më pas ajo dritë u zhduk përnjëherësh. Eca pakëz më shpejt, por lehtë, sikur nëpër vezë të shkelja. Hapat e fundit drejt vendtakimit më bënë të ndihem i gëzuar e njëkohësisht i pafrikë çfarëdo që të ndodhte. Dhe, ç’të shoh. Dritares njëri krah i rrinte mbyllur, ndërsa tjetri gjysmë i hapur mbahej shtrëngueshëm nga vet Besa. Përbrenda dhomës gllabëronte mugëti e dendur, ngase në dritare ajo rrinte e palëvizshme, ndërsa mënjanë një perde e errët pengonte depërtimin e dritës së hënës. Ajo mugëti mbulonte pjesërisht edhe trupin e saj, por kur ia hodha një shikim, ashtu, përmes hapësirës së ngushtë të gjysmëhapjes së kanatës, madje penguar nga një shufër metalike në mes, ia pashë : fytyrën engjëllore, flokët ngjyrëgështenjë, dhe gjinjtë e mbufatur si dy balona nën atë jelek të hollë. Ato m’u duk ia vura re si të ishte në një vend të hapët e nën diellin më të shndritshëm të qiellit.

Ngadalëz, me një zë të druajtur e disi të ngjirur, më tha :

— Të dua ! Ti mua ?

— Gjithashtu ! — i thashë.

— Shumë mirë ! Pra, mirupafshim nesërmbrëma, në po këtë kohë ! — përfundoi, dhe ma hodhi një shikim të ngulitshëm duke e mbyllur dritaren disi rrëmbimshëm.

“Dreq o punë !” — thashë në vete.

Nata e dytë :

Meqë tërë ditën më roitën mendime gjithfare, çdo të pjellë vallë në takimin e ardhshëm, ndërsa më në fund nënvizova : “gjë tjetër pos dashurisë !”, derisa erdhi koha për t’iu afruar sërish dritares, ndjeva një mall të madh ta shoh sa më parë atë bukuroshe ; madje, qoftë sikurse një natë më parë që e pashë.

U nisa disa minuta më herët se që duhej. Me vete mora një trëndafil të freskët, t’ia dhuroj në shenjë dashurie të pashmangshme, e të kujtuari për rrënjëzimin e saj. Mendoja t’i flisja i buzëqeshur përmes hapësirës së ngushtë të hapjes së parmakut, e ta zgjatja dorën me atë dhuratë, dhe bashkë me biskun e fletët e brishta t’i çiknim së paku gishtërinjtë. Mirëpo, ndryshe mbaroi gjithçka.

Herët u gjenda në cak. Kot arrita. Guxim s’pata t’i cingëris në xhame për ta njoftuar se aty isha. Mendoja, për sherr, mund të jetë edhe dikush tjetër në dhomë, dhe fundi dihej. Vetëm dy-tre minuta para kohës së caktuar hapekrah u çel njëri parmak. Besa vringthi u përkul të përgjonte sikur natën e mëparme nëpër dritën e elektrikut të dorës, por andej, — përreth murit, nga ana e rrugicës — s’pa gjë. Në kahun tjetër afër dritares rrija ulur, prej nga i dola përpara si hije duke harruar përtokë trëndafilin. Një kombinezone të mëndafshtë ngjyrëqielli, dhe fytyrën e çiltër, fare mirë ia pashë në dritën e një qiriri të vogël që kishte lënë ndezur mbi një tavolinë ndanë vetes.

— Kuptoj se më do, — shtoi pasi më përshëndeti — ama s’di sa do të zgjasë kjo, dashuria jote ?!

— Për jetë e mot ! — ia ktheva bindshëm.

— Më gëzon. Pra eja nesërmbrëma në po këtë kohë ! — më tha, dhe me një shikim goxha të çiltër e mbylli parmakun paksa me të shpejtë.

Më vloi gjaku aq shumë !... Megjithatë trëndafilin ia lash në pezul
Nata e tretë :

Edhe pse m’u përfytyrua gati tërë ditën, gjithnjë u mundova të mos e ngulis mendjen tek ajo asnjë sekondë. Punë fizike thuaja kurnjëfare s’kisha, megjithatë sapo erdha nga shkolla, ndonëse kot do t’i lëçisja mësimet a ndonjë libër, punova ç’bën e ç’nuk bën, vetëm t’i kaloja orët sa më shpejt deri në mesnatë. Kastile u nisa më vonë, ngase duke shpejtuar e dija se më mirë do ta kaloja atë udhëtim. Saktë, kur u duk në dritare u gjenda aty. Sërish e hapi vetëm njërën fletë të saj, por tjetrës ia hoqi rezen. Një llambë vajguri varur në murin anësor, lëshonte dritë të mjaftueshme e mundësonte pamjen e ca luleve afër saj. Pasi ia hodha një shikim në fytyrë — gjysmën e së cilës e shndriste ajo dritë, gjysmën tjetër hëna — vura re këmishën e saj të najlontë ngjyrëbari që linte t’i dukej dukshëm forma e trupit biskonjë, e që ia shtonte bukurinë edhe me një spektër ngjyrash të çuditshme. Duke buzëqeshur lehtë, ma zgjati dorën dhe më përshëndeti ngrohtësisht. Pasi shprehu interesim si kisha kaluar udhës, bëri sikur u afrua ca duke ma bërë një pyetje të çuditshme :

— Dëshiron të martohesh pastaj me mua, apo?

— Dëshiroj!... Më shumë se gjithçka tjetër në jetë ! — ia ktheva, ndërsa mbeta i shtangur.

— Të njëjtën dëshirë e paskëshim. Por më mirë të mendohemi edhe pak ! Udha e mbarë të qoftë, e natën e mirë, — më tha me një zë të butë duke e mbyllur dritaren qetazi.

Veç sa nuk këlthita : “lozonjare !...”

Nata e katërt :

Letrën e gjatë, që gati tërë ditën e kalova duke e shkruar, e futa në xhep dhe u nisa. Ç’nuk i shkrova në të : për rastin e asaj dite që u takuam në rrugicë, pak mbi krua, si ecte ngathët krahas babait çehrevrenjtur, ngarkuar me ato kënata përplot me ujë, e guxim s’pata t’i them : “Këtë barrë ta përgjysmojmë, Besë” — sikurse mendova ; për lajkatarësinë e pakuptimtë që po e shfaq kur po i vete te dritarja, e veçmas për dashurinë e përflakur që kisha ndaj saj.

Në orën fiks njëzet e katër, faqeza qemë. Pos njërit parmak, u hap edhe ai me reze, por vetëm deri në gjysmë. Poçi elektrik llamburiste në mes të tavanit. Në fytyrën e Besës shqova një çiltëri gati të skajshme. Veshur mbante xhaketë të lehtë doku, ndërsa leshrat bashkë me një fjongo të gjatë pëlhure ngjyrëgurkali nga ana e djathtë i shtriheshin deri nën gjoks. Sapo e hapi gojën të më fliste diçka, me të shpejtë e lëshova letrën në parvaz dhe i thashë :

— Lexoje dhe mendohu mirë ! Shihemi nesërmbrëma në po këtë kohë.

Nata e pestë :

Me vonesë u nisa, vonë arrita në cak. Parmakët e dritares rrinin çelur tej më tej. Në dhomë s’ndriçonte gjë. Besën s’e shihja kund. Duke i vënë duart në pezul, për t’u ngritur të shihja edhe nëpër këndet e dhomës, sakaq më pengoi butësisht një dorë e lehtë. Vallë, a do të mund të më preknin duar të tjera, pos atyre të Besës aty atë natë ?

— Mos u mundo. Ja ku jam! — më tha fare e qeshur, dhe më tregoi trungun e dardhës, pas së cilit kishte qenë e fshehur.

Përnjëherësh bëmë shtrirje krahësh nga njëri-tjetri. Pas përqafimit këmbët dalëngadalë na shpunë në luginën preshtake nën katund. Zërat tanë të ulët mes lisave shekullorë i shoqëronin currilat e përroskës dredhake ndanë nesh, e herë-herë shushurimat e gjallesave përreth.

Nata ishte jona.

Titulli: Re: Histori Dashurie .......... Mon 9 Jun 2008 - 12:37

Histori dashurie ... Pa titull........Me e prekura qe kam lexuar

Në nje pallat te bukur jetonin prane e prane
dy te rinj te lumtur,vajza quhej Ada dhe djali Marion.
Kur ishin te vegjel,oh,sa shume lodronin,
ne rinine e tyre njeri-tjetrin sa shume e dashuronin

bisedonin per gjithcka dhe shiheshin sy me sy
Ada ish e bukur,fytyra si hene
ecen lehte,ngadale si flutur
ne lagje i therrisnin Sofia Loren.

Ndersa Marioni simpatik te gjithe e admironin
flokedrejt,e sykalter te kujton Alen Delonin.
SA te lumtur ishin vetem,me njeri-tjetrin bisedonin
qe te dy nje mendje kishin asnje tjeter sdashuronin.

Nje dit te zymt dimri ndodhi dicka shume e erret
Marioni shkoj drejt perendimit,Aden e la ne
kulmin e pikellimit.

Ada priste,qante nate e dite
ne syte forme bajame nuk shihej me ajo drite
qe Marionin forte e magjepsi
dhe ate cast fort e deshi.

Ne dritare rri e merzitur
Ada nje jastek te bukur po qendis
postieri nga Franca i solli nje leter
Marioni i saj ndodhej ne Paris.

Ne duart qe i dridheshin zarfin shpejt e kapi
letren nxorri qe andej,me ne fund e kapi
Oh c'temerr ne syte e saj,valle c'kishte ngjare?
Marioni e kishte harruar nje franceze kishte marre

"Ada mos me prit,martohu me nje tjeter
Une s'isha per ty,ai do te beje me te lumtur patjeter"
Ada me nje fryme letren lexonte
me ne fund ishte fjala me e veshtire
ajo e perlotur me shpirt e mallkonte
kush e ka shpikur fjalen "Lamtumire"

Mbi letren e bardhe nje pike loti ra
dhe boja e kolorit u nda e u shpernda
i fshiu lotet Ada,u ngrit e keputur fare
ku i kishte humbur bukuria vajzes lozonjare?

Po tretej dita-dites,fytyra u rreshk shpejt
se vetem nje dashuri kishte pranuar ne jete.
Me vete mendonte:Ku te jete tani?
Francezen perqafonte aop pi ne vetmi?

Me koto mendime ne koke tere diten
ne shtrat e vetmuar e kalonte,derisa nje dite
ne spital u shtrua dhe mjeket ja prene shpresen per ta sheruar

Fluturoi avioni i madh drejt Italis
Ada ne nje pavion te romes u shtrua
e zhytur ne terrin e vetmise
nga te dashurit e saj sikur u harrua

Megjithese e semure bukuria se kish harruar
ndaj mjeket e Italise pas saj u dashuruan
dhe vuanin patjeter per ta sheruar

Papritur,nje dite me pas avioni France-Itali
ulet ne aeroportin madheshtor,plotori
Marioni me francezen zbriten te gezuar
Muajin e mjaltit ne Rome per ta kaluar

Ajo ne shtrat,ditet i kishte te numeruara
ndersa ata shetitnin neper Rome te perqafuar
Papritur francezen na e ze nje grip i lehte
Marioni na e shtron ne pavionin e Ades se shkret

Ne nje dhome rastesisht i shtruan
po te sa miqesisht ato u bashkuan
Marioni nje dite te dera e dhomes u shfaq
po c'te shihte valle,fati ja kishte punuat paq

Buqeta me lule nga dora i ra
Aden te shtrati tjeter kur e pa
Francezja lehte buzeqeshi,lehte me shenje e ftoi te luante
Por ai s'levizi fare per here te pare sju bind
Aden me mall veshtronte

Ada ime e shtrenjte belbezoi pa dashur
Atehere e kuptoi sa shume e kish dashur
Ju afrua fare prane,me endje e veshtronte
syte ishin po ata,vetem se fytyra si ndriconte
Oh sa shume ishte tretur,sa shume ish sfilitur
ne dritare ate duke pritur

Ada hapi pak syte me mall e veshtroi
pastaaj i mbylli serisht me agoni foli
"TE desha Marion,te desha sa qielli
me shume se gjithecka ishe vet dielli
Por tani morri fund cdo gje, une po ndahem prej jetes
te uroj vec lumturi ne krahet e zhulietes.

Veç nje amanet te fundit ma plotesoni
Ju lutem kthehuni ne Shqiperi ne France mos qendroni
Marioni afroi buzet per ta puthur por ajo mbylli syte
pergjithmone
dhe si ne perralla drejt zotit fluturon

Francezja e bukur dicka kish kuptuar
por pyeti Marionin me shume per tu sqaruar
kur e morri vesh te verteten leshoi nje psheretime
Marion pse e bere kete per fajin tim?

Duke qare u ngrit nga shtrati,drejt Ades u afrua
lotet nga faqia seç i rane Ada i tha "sa shume te dua"
Por tani je e vdekur jeta tu keput ne mes
si nje lule qe s'ka petale e s'mban nje pike vese

Mblodhi lulet qe Marioni i solli
mbi trupin e Ades i hodhi e mbuloi
e beri si zane,gjerdanin e saj i viri mbi balle
Nga Marioni u kthye serisht e perqafoi por vetem miqesisht
"Ti duhet te kthehesh ne Shqiperi vetem atje do gjesh Lumturi"

Une ne France do te kthehen se atje vendin tim kam
ti je djale i shkathet,je djale me mend
kthehu bashke me Aden ne atedheun tend,
Avioni drejt Shqiperise fluturoi me shpejtesi
perpara kembeve te Marionit,qendronte arkivoli i zi

Marioni qante,ishte bere pike vrer
Ade e dashur i thote,s'do te te shoh me asnjihere
Por kudo qe te shkoj çdo hape qe do te hedh
veç ty do te kujtoj sdo te harroj asnjihere
Te lutem falme e dashur,faji s'ishte imi
nuk ish i askujt por veç i mjerimit.

Eshte shkruar nga... Enigme

Marre nga nje ``Shpirt`` I dashuruar..

Titulli: Re: Histori Dashurie .......... Mon 9 Jun 2008 - 12:37

Te Dua mos me Ler

Nisa te shkruaj ne nje cope leter nen veshtrimin e yjeve qe duket sikur me thonin Lamtumire
Sa e bukur ishte natyra kur te kisha pran , c`do gje me dukej si enderr.
U njojtem ne nje dasem, ate nate te bukur qe ende se kam harruar
Ti lozje, kerceje qeshje ndersa une veshtroja syt e tu te kalter qe silleshin verdall c`do cast
Mes turmes se njerzve dhe zhurmes te cudicme per nje moment te humba nga syt
papritur shoqja ime po ngacmonte me krah ....ishe ti perball meje , po me kerkoje te vallzonim
pa te kthyer pergjigje te dhash doren . Filluam te kercenim. Ndjeva doren tende qe me shtrengonte fort.
Shikoja syt e tu pa pushim dhe me kuptove te gjithen ne shikimin tim ..
Me pyete per emrin , me pyete per shum gjera , sa shume vallezuam ate nate te bukur .
Kaluan disa dite u takuam perseri dhe kjo Dashuri mori rrugen e saj , rrugen e lumturise
Sa e lumtur ndiehesha ne krahet e tu si nje princesh me princin e saj ne nje keshtjell Dashurie
Ditet ecnin kalonte dimri pranvera vera vjeshta, dhe une isha me ty ... o lumturi
Gjithmon mbizoteronte dashuria tek ne te dy derisa me zen veshet nje muabet te mallkuar.
Familja ime do shkonte ne Greqi . Une u bera keq . Vetem i gundershtoja prinderit e mi ..
c`do bejm atje ? Mir jemi ktu ! Por babai e ksih marre vendim . O Zot si do te thoja ty qe do largohem?
Si do ti thoja zemres time Kam qare e kam derdhur lot ate nate ..
Dielli Zbardhi dhe une u nisa per tek ty ato fjale te te thoja por... s`mundja me vinte per te qar.
Si do te thosha une ty o shpirt do largohem prej ty . Si?
Erdhi momenti kur u takuam , ti i qeshur mu afrove por kur pe syt e mi te mbushur me lot
fytyra jote u brengos, syckat e tu humben ndricimin, filluan te dilnin pika loti ....
O Zot i madh kurre s`desha ti shikoja ata sy mbushur me lot..
Putheshim dhe vetem qanim si femije.. te ledhatoja floket te fshija lotet , por perseri syt e tu lotonin.
Me mir te vdisja se sa te shikoja ato momente kur nga buzet e tua qe dridheshin dilnin vetem fjalet Mos me ler Te Dua Mos me ler...>
O Babai i ktij qielli pse ma bere kte mua pse? Me largove nga jeta , Trishtove Lumturine dhe me solle vec vuajte
Largimi nga ty o shpirt me lendoi , me verboi , me shkaterroi ahh jet o jet sa te kam mallkuar.
Foton tende e mbaja gjithmon nen jastekut tim qe lagej cdo nat prej loteve te hidhur nga syt e mi
Flismim ne telefon me ore te tera , qanim per njeri tjetrin por nuk mjaftonte.
I lutesha babit qe te shkonim ne Shqiperi , si gjithmon merja nje pergjigje te mallkur ( sna kan dal akoma letrat ,
prit te dalin) Ahh kjo pritje po me helmonte shpirtin dita dites.....
Nje vit e gjysem kalova ne neten e brishta , nje vit e gjysem pa par syckat tende o shpirt.
Kur neten vazhdon ashtu te brishta vjen nje nate qe me mire mos e kisha jetuar..
Ne cel tim vjen nje msm nga Shpirti im...
Kristina kjo pritja me shkaterroi
buzet shpirtin me helmoi
Te uroj vazhdim te mbare
se une me nje tjeter
kam dale
Harroi te gjitha me per mua mos mendo
shiko jeten tende dhe nje tjeter dashuro...
Lamtumire.. nga Mikeli

Desha te therisja joooooooooooooo por zeri me ish larguar , fryma me mungonte ne ato caste , lotet filluan te
pikojn mbi celular , ndjeja trokitjet e zemres aq fort sa me pengonin te merrja frym ...
O jet me mallkove me largove gjene me te shtrenjte .. qaja dhe vetem qaja .
Nuk e lash me kaq , si mund te te harroja un ty kshu me nje msm.
Te mora ne telefon. Folem dhe me nuk pranove asgje per arsyen se dje kishe pir. Ai nuk pinte kurre...
Mbase isha une ajo qe te katandisa ashtu o shpirt. Nuk mundja me dhe te dergova lek per nje vize.
Prit nje muaj dy tre , ti kishe filluar te me genjeje. Te dergova per here te dyte por perseri vetem genjeshtra.
Vendosa me shum mundim ti marr lejen babit se tashme isha nje vajze rritur . Plot 19 vjet. Ahh 3 vjet pa ty
o zemra ime si kaluan.
Erdha ne shqiperi . Shum e gezuar se do takoja syckat e bukura , do takoja lumturine, do takoja te Dashurin tim
Mikelin.
Me sa pa durim po prisja tek ai Theo Zoi , tek ai lokal ku kalonim caste te bukura..
E ulur ne karrige syt te mbushur me lot vec ty po te mendoja .... dhe ja ku u shfaqe para syve te mi
Zemra gati sa nuk me ndaloi nga gezimi ... por dhe nga trishtimi . Si ishe kthyer ashtu o shpirti im
Syckat e tua te bukura kishin marre nje ngjyre tjeter , ato ishin te kuqe , trupi kish marre formen e nje pishtari
duart e tua dridheshin .. O Zot pse keshtu ? Sdurova dot dhe tu afrova per te perqafuar e te puth buzet e tua
por ti u largove. Tu afrova perseri dhe duke qare te thash ... Mikel o shpirti im jam une ... dhe ti me nje buzeqeshje
te pakuptueshme me bere shenj te ulem. Ti u ule kurse une qendroja ne kembe desha te te perqafoja si dikur
megjithese kishe ndryshuar shume.U ula te karrige te kapa doren por ti e largove ....Shpirt ca ka ndodhur me ty ....
te pyeta. Dhe ti fole ...Nuk jam me Mikeli qe dashuroje , tashme nje i vdekur.. Syt e tu u mbushen me lot .
Me the se ke pun dhe do te largohesh .Aty e kuptova se te kisha humbur kristali im i vyer. Ngela pa fjale.
Nuk dija me c`te flisja .Ndersa ti po beheshe gati te paguaje tu luta qe te rrije dhe pak .Vazhdoje te kerkoje
xhepat me radhe thire kamarierin , i the qe i kishe humbur leket dhe se do ja paguaje te nesrmen.
Po i paguaj une o shpirt ska gje ... te thashe , ti kafshove buzet duke mbyllur syte , ktheve koken menjane
dhe u nise per tek dera. Pagova leket vrapova drejt teje duke te thirur ...Mikel Te lutem me prit...
Mikel pse o shpirt vepron kshu me mua pse me largon , kam nevoj te te perqafoj . Ti vetem ecje duke nxituar
akoma me shpejt . Dhe aty ne ate moment ne ate bulevard Te therita duke qare
Mikeeeeeeeel Te kam dashur dhe Te Dua me shume se cdo gje te bukur qe ekziston ne kete bote , te lutem
me ler te puth buzen tende duke i then Lamtumire....

Ti ndalove dhe u ktheve ngadale , koken e ulur syt me lot mu afrove me preke doren me ledhatove floket
me puthe ngadale ne buze ... si u ndjeva qielli ra mbi mua po dridhesha qaja , ne gjoksin tim ndjeja mezi te mar
fryme , nuk doja te mbaronte ky moment . Ndjeva perseri shijen e atyre buze qe i kam puthur me aq pasion
Ndjeva perseri lumturine per pak caste. Por ndaluan te gjitha sepse buzet e tua u shkeputen dhe folen disa fjale
Mikelin ti pa dashur e vrave Mikeli nuk ekziston me Mikeli ka vdekur

U largua dhe u zhduk ne lotet e mi . Ngela ne bulevard e vetem me gjethet e vyshkura qe binin nga pemet .
Ngela aty e vetem pa ty o shpirt . Ngela aty kur dikur te fala lumturine . Ngela aty , ngeli dhe zemra ime aty
sepse isha un ajo qe vertet kish vrare shpirtin tend te dashurar. Te gjitha ngelen dhe u varrosen aty ne ate
bulevard ...

Sot me gjithese kane kaluar 2 vjet ndihem fajtore , ndjej akoma dashuri , ndjej te te kem akoma ne zemer
dhe ne mendjen time . Ste pash me qe nga ajo dite , vetem ne endrrat e mia .

Mallkoj veten por tashme gjithshka ka mbaruar ....

Te puth engjelli im kudo qe ndodhesh ..... Hedhur ne nje forum nga vajza qe dikur dashurove

Titulli: Re: Histori Dashurie .......... Mon 9 Jun 2008 - 12:38

Dashuri e kaluar por jo e harruar

Thjesht dua te ju tregoj per nje histori dashurie qe ka ndodhur para disa vitesh.
Isha e re,dhe pa pervoje dashurie ose jete me sakte.Isha ne fund te vitit te katert ne gjimnaz.Si çdo e re qe enderronte per njeriun e jetes(princin e kaltert),enderroja edhe une por me naivitet te plote.
Ndodhi qe nje dite pranvere,te takohem me nje djale shume simpatik,nga vendi ne te cilin une jetoja,dhe shume shpejt te dashurohem mbas tij.Nuk e dija se çfare eshte dashuria,vetem e imagjinoja duke pare filma,por nuk e dija se sa vuajtje qe do te me sillte kjo dashuri.
Ne menyre te fshehte,ja krijova vetes dhe atij qe te takoheshim disa here.Cdo takim ma shtonte dashurine per te,e doja me shpirt,dhe isha e gatshme qe te martohesha direkt me te.
Tani qe e kujtoj ,them me vehte se sa budallaqe paskam qene.Si valle nuk arrita te kuptoj se me don apo jo ky djale !!!
Eshte e cuditshme!!
Me vone ndodhi ajo qe une nuk e prisja.E dashuroja marrezisht,me gjithe shpirt.Nje dite vjen tek une nje vajze e re nga nje qytet tjeter,dhe me thote qe X eshte i dashuri im dhe se ne duhemi.Nje shokk apo grusht i madh per
mua???U mundova ta sqaroj me te dashurin tim kete teme,por ai i mohoi duke me thene qe eshte vetem nje "kurve"dhe asgje tjeter.I besova ,siç i besoja gjithmone dhe vazhdoi normalisht itinerari jone.
Nje here tjeter,duke mos kaluar as disa dite e shikoj me nej vajze te qytetit tim duke folur e qeshur perzemersisht dhe ai kur me shikon mua ,fshihet duke u futur ne nje klub aty prane tij.Ndjehesha kaq e lenduar dhe tej mase e deshperuar.
Mendova qe te takohem me te dhe te sqarohen te gjitha muhabetet se vertete nuk shkonte keshtu.
Ai nuk me del ne takim,duke u justifikuar qe nuk kishte makine,dhe se duhet te kthehej nga kishte ardhur nga nje shtet i huaj.
Tani qe po shkruaj po tregoj sikur te kem pare nje film apo lexuar nje roman,, por... ne te vertete ne ato vite une kam ndjere shume dhimbje,mund te them qe kam kaluar çaste depresive.etj,etj.
Ishte vendimi im qe nuk duhet te takohesha me me kete njeri,me nje don zhuan dhe ajo ndodhi.
Mblodha veten dhe ja vura si detyre qe mos te mendoj me per te ,qe ne fakt ishte shume e veshtire.
Pas disa muajsh,me erdhi rasti qe te fejohem me njeriun te cilin une jetoj dhe kam krijuar nje familje te bukur,dhe te largohem nga dashuria ime e pare.Ne kohen kur une u fejova,ish "i dashuri" me telefonon nga shteti i huaj,duke me lutur qe te fejohesha me te.JO! ishte pergjigja e ime,pasi une kisha hyrre ne rrugen e harreses per te dhe nuk doja ti kthehesha aventurave me kete don zhuan.
Tani e kujtoj shume shpesh kete njeri apo dashuri,por pa dhimbje dhe here here me inat.

Titulli: Re: Histori Dashurie .......... Mon 9 Jun 2008 - 12:38

Eshte nje fjale e urte Mali me malin stakohet po njeriu me njerin nje dite takohen..

I shte adoleshente ne vitin e pare te shkolles se mesme ne qytetin e bukur dhe me shum tradita KORCA, pas disa kohesh shoqeri me nxensit e shkolles na u kriua edhe nje shoqeri tjeter midis shoqerusve te disa prej nxensve qe studjnin aty .
Ajo krijoji shoqeri te ngushte me njeren nga gocat e shkolles aq e ngushte sa asaj nuk ja priste mendja kurre nje gje te tille
shoqja e ngushte kishte nje vella me te madh se vetja e saj dhe e prezanton me shoqen e saj ajo qe kur u pane ne sy ata e kuptuan qe do ndodhte dicka midis tyre , vazhdoji disa muaj ata filluan te shoqeroheshin bashk bile aq shum sa po binte edhe ne sy te njerzve po zemra asnjhere nuk pyet se cthote goja dhe ata vazhdonin pa frik kaluan 2 - 3 vjet ata prap te dy dhe shkonin shum mire sa tq gjith po fillonin te flisnin po ata duheshin aq shum sa nuk digjonin se cthoshin te tjeret , vajza filloj edhe te binte goxha edhe nga mesimet edhe nga shendeti se kishte dicka qe ja thoshte shpirti qe embante te fshehur dhe e mundonte shum ajo e donte aq shum ate sa ajo kishte frik gjithmon se mos nje dite ata do te ndaheshin dhe ajo vazhdonte gjithmin me kete ide sa edhe djali i fliste gjithmon ( un nuk jam adoleshent dhe te tallem ) po ajo e mbante perbrenda shum sa do qe djali sillej shum shum mire dhe shkonin jasht zakonisht mire , nje dite te bukur pranvere djali do nisej per ne shtetein fqinj Greqi ai pasi ishte bere gati kishte vajtur ke shkolla e goces po e priste jasht per te thene fjalen e fundit me vajzen ajo sa e pa ju hoth ne kra ai si shum i merzitur i thot ( un do iki per ne greqi) vajzes sa si bije te fikte sikur i ra qelli ne kok po ajo prap vazhdoj po si keshtu ti se kishe ne plen pse sme the me pare? ai i pergjigjet ! po ja do iki me disa shoke doli krejt rastesish po ti mos u merzit se un do vij shum shpejt , vajza thot me gjysem zeri po po po mua ku do me lesh ne si kishim bere planet keshtu ,djalit i prien fjalet dhe fillojne te qajne si femije qe te dy , vjen momenti ai largohet pasi arrin shendosh e mire e mer vajzen ne tel dhe i thot ( zemer un arrita po nuk edi si do bej pa ty se ketu me duket shkretetire dhe vazhdon un do kthehem nuk me rrihet ) vajza i thot jo zemer ti vajte tani rri dhe disa kohe dhe shiko e bej , dhe keshtu vepruan djali e mirte vajzen ne tel cdo dite dhe vetem qanin ne tel qe te dy por pastaj tel po rralloheshin njhere ne 2 dit ne 3 ne 4 ne 5 njehere ne jav ne muaj dhe keshtu u harruan fare vajza u cmend si ka mundesi thoshte ka ndodhur dicka eshte e pa mundur , por ne te njejten kohe vajza kishte lidhje te ngushta me motren e djalit dhe nje dite e pyet , L... kini folur me E..... ajo i thote me gjysem zeri jo ka gati nje muaj skemi folur ato qe te dyja qajne me te madhe dhe keshtu vazhdoj pothuajse gati nje vit . vajza iken ne greqi me familjen e saj pa e ditur se ku ndodhej djali dhe pa asnje ide ajo stabilizohet mire ne nje qytet ne greqise po vazhdonte shkollen dhe ishte shum mire me meime vazhdonte jeten e saj normale dhe me mendje se nje dit do takoheshin me djalin ose te pakten ajo thoshte qe ... vetem dua ta di si eshte me shndet dhe se cfar e shtyvi qe te ndahej nga mua kaq asnje gje me teper , po djali edhe me prindrit e tije kishte folur gati pas dy vjetesh me arsyen se sme kishte ecur dhe skisha nr tel , por ne te njejten kohe kishte kerkuar dhe nr e vajzes dhe e dinte se ajo ndodhej ne greqi .Gjerat u ndane fare kaluan goxha kohe gati 3 vite vajza po fillonte nje jete te re po thuajse po e hiqte nga memorja djalin por ja sec ndodh me e bukura ,vajza largohet nga greqia me gjith familjen e saj dhe largohet shtetit te kanadas ajo vazhdon shkollen jeten e saj normale si dhe me shum problemet e emigracjonit mundohet qe ta fshije nga kujtes E.... vajza fillon shoqeri te re me shum djem e vajza shqipetar por djali se kishte idene se ku ishte vajza me me iden se ajo eshte ne greqi dhe i kishin thene se do fejohet se shpejti dhe djali po thuajse e donte ta harronte vajzen por per ate ishte shum e veshtire sic thoshte ai dhe disa shok te tije pasi kishte vuajtur shum dhe ishin hakat e e valzes qe e la pas dore megjithate vajza ishte shum e prokupuar pas fafiljes ajo i ndimonte shum ata per cdo gje dhe jetonin ne nje pallat ku ishin edhe shum shqipetar , ishin nje familje e shkelqyer vajza kishte edhe 2 vllezer ajo ishte e dyta ,ajo vazhdonte studimet po ne te njejten kohe vinte dhe ne pune po thuajse e kishe harruarr E.... nje dit vajza zbret shkallet e pallatit me shpejtesi se ishte vone per ne pune kur shkon ne makina kishte harruar cel dhe njitet prap lart me vrap per ta mare ne ate kohe vjen nje komshi i vajzes dhe i thot O..... cke qe je me kaq nxitim dhe ajo duke kthyer pak fare koken i thot jam von per ne pune se sa erdha nga shkolla kur kthehet perseri komshiu i vajzes ishte i shoqeruar me E.......... ai kishte erdhur ne canada dhe vajza prapset dhe E... e vuri re po tha ka qe ngjajne shum po sbesoj te jet ajo me mendjen e tij kur ajo u kthye per se treti dhe eshikon qe ishte aiii asaj i iken truri nga gezimi por ne te njejten kohe dhe deshperim dhe thot OOOOOO ZOT JE SHUM I MATH DHE SHUM I FORT QE E BERE KETE po ajo iken ne pune po me nje sters te math qe nga puna mer mamin ne tel dhe i thot mami edi kush ka ardhur dhe ajo pergjigjet jo? ajo hesht dhe qan e jema behet merak dhe i thot cka ngjar dhe ajo pergjigjet do te them kur te vij ne shpi , dha ato oret e punes i duken muaj muaj muaj , por ata kishin plot 5 vite qe skishin me lidhje bashk pas asnje ide te asnjritjetrit vjen ne spi fluturon nga gezimi po zemra rrifte pa pushim i ngjit shkallet me vrap dhe hyn ne shpi mami edi kush ka ardhur ? ketu eshte E........ e pash kur ika ne pune eshte te komshiu besoj se do rrij te ai ndoshta sa te rregullohet . ishte nje mbazdite shum e bukur shum e ngrot gushti te gjith ne dark dilnin xhiro vajza kishte dale posht pallatit si gjithmon me te rinjt e pallatit dhe e dinte se edhe E... do dilte se te gjith dilnin kur ai zbret dhe dhe komshiu na prezanton ai edhe vajza mbeten me duar ne koke dhe vetem qajne dhe erqafohen sa te gjith mbeten te shokuar what's happen te gjith shikonin mami zbret posht takohet me djaline gjith familja e djalit dhe cuditen si ka mundesi qe pas ter ketyre viteve u takuat prap ku humbe ter kete kohe ? djali sjepte asnje pergjigje po vetem e shtrengonte vajzen dhe qante si femije pavarsisht se edhe mosha ishte goxha e pjekur smund ta quaje adoleshent po ai prap e donte i athere , familja e vajzes vendosen ta mernin ne shtepine tyre pe disa dit pasi ata familja e vajzes u larguan nga pallati se moren shtepine e tyr dhe ishin me shum gjere , por per vajzen ishte shum keq filluan debatet , ku ishe pse ike pse smeore ne tel si me le ashtu pa asnje ide me tredhetove djali vetem e digjonte dhe me ne fund i tha , Ti me do apo jo pos me desh un iki prap nga kjo bot dhe largohem njhere e pergjithmon dhe ty nuk te shqetesojpor vetem te uroj qe ti te jesh e lumtur dhe ai vazhdon , por ne jemi lindur per njeri tjetrin dhe nuk na ndan dot njeri shiko pas gjith ketyre viteve si u takuma prap e shef qe zoti ne na do te jemi bashk dhe nuk na do te jemi te ndare por vajza sapo kishte kriuar lidhjen e pare me nje djal tjeter ishte hera e dyte qe ajo kishte dale me te dhe ajo qe diten e pare i kishte folur per E.. qe ishin dashuruar kaq shum vite dhe pastaj u ndane pa asnje kuptim pa as nje fjale por ja qe zoti prap te bashkon dhe ata prap vazhdojne jeten e lumtur dhe te qete kane kriuar familjen e tyre vajza vazhdon per FBI nderas djali ka nje biznesin e tij dhe kane nje jete te perkryer si ne perralle dhe deshira e tyre eshte sa me pare per nje beby dhe zoti besoj se do tjua shperbleje dashurine e tyre ne nje baby .

FLM te gjitheveper durimin qe kishit te lexonit historin time , po do shtoja edhe dicka tjeter sidoqofte per F/M dashuri e vertet gjithmon perfundon dhe pjekuria e nje (MASHKULLI) ka te beje shum ne femra asnje here femrat mos te dashurojne me te vegjel apo ne nje moshe se krijohen debate megjithate dashuria nuk pyet as per mosh e as per asnjegje edhe njhere FLM dhe dashuri dhe lumturi ne jetet private bye.

Titulli: Re: Histori Dashurie .......... Mon 9 Jun 2008 - 12:39

Kërkova Princin e Kaltër, Gjeta Invalidin Donzhuan!

Një histori e veçantë, por që nuk i ka ndodhur vetëm protagonistes së shkrimit në vijim.

Është historia e mashtrimeve me anë të njoftimeve me gazeta, apo "mblesërive" on-line, pas të cilave vajzat dalin të zhgënjyera dhe zemërthyera.
Historia e 17-vjeçares korçare është një leksion për adoleshentet.

Historia e dhimbshme e 17-vjeçares korçare që u lidh me beratasin me anë të gazetës

Historia e dhimbshme, si dhe e ka quajtur vetë 17-vjeçarja korçare, ka nisur vetëm tre javë më parë kur vajza nga një fshat i këtij qyteti,
gjatë lëximit të mesazheve në një të përditshme, ka përzgjedhur mes tyre një nga mezazhet tipike dhe që për të, ka qenë melankolik.
Duket se mesazhi "Hyr në botën time të vogël, për të gjetur rehatin e shpirtit tënd", i ka lënë kaq mbresa vajzës korçare sa që mezi priste që të shikonte "don zhuanin",
që ende nuk ja kishte dhënë adresën se kush dhe nga ishte. Kjo enigmë e ka shtyrë vajzën që të merrte në dorë telefonin dhe të formonte numrin, pas një apo dy pip...pip...
nga ana tjetër e receptorit, një zë djali iu përgjigj, pas prenzantimit biseda mes të "rinjve", ka kaluar shumë miqësore.
Djali i ka folur vajzës se ishte nga një lagje e Beratit të lashtë dhe se ishte vetëm 25-vjeç, i arsimuar dhe se kishte pretendime për partneren.
Pas disa bisedave telefonike vajzës i është ngritur mendja, që një ditë të ftohtë dhe me diell nëntori të niset drejt qytetit Muze të Beratit.

Pas udhëtimit mbi 6 orë në mesditën e ditës së shtunë vajza ka mbërritur në qendrën e qytetit të Beratit dhe ashtu,
paksa e çorientuar jo vetëm nga udhëtimi, por edhe nga mrekullia e qytetit ka ndalur paksa për t'u orientuar ndërsa ka pritur që, sipas llafit, dikush t'i afrohej.
Vajza që mbante me vete një çantë me ngjyrën e lënë në telefon dhe me veshjet për t'u njohur nga djali,
ka ngelur e shtangur, kur drejt saj po afrohej një mesoburrë, me një dorë prapa dhe duke qeshur.
"Nuk e mora për djalin që kishte folur me mua",- ka deklaruar 17-vjecarja në ambientet e policisë, para prindërve të saj.
Mesoburrin që po i afrohej, vajza e mori ndoshta për babain e djalit apo një të afërmin e tij.
Që në momentin e takimit vajza ka ngelur e shokuar dhe kureshtja e ka shtyrë që të shikojë se përse njeriu me të cilin kishte lënë takim e mbante dorën prapa dhe se,
përse njeriu që ajo kishte lënë takim, kishte dërguar një njeri tjetër.

Por njeriu që iu afrua dhe i foli në emër i zgjati dorën e majtë për ta takuar, i foli:
"Unë, (ai) ishte djali që dy të rinjët kishin folur disa herë në telefon dhe që në atë moment vajzës edhe zëri iu duk ndryshe.
Një mendim i mjegullt dhe absurd filloj të qarkullonte me shpejtësin e të qindën e sekondës (të paktën kështu u shpreh para prindërve).
Zhgënjimi e mbërtheu prej fyti nxënësen e vitit të dytë të një shkolle nga një fshat vetëm 3 km larg qytetit të Korçës. Ku të shkonte në këto momente,
kujt t'i kërkonte ndihmë, njerëzit më të afërm të saj ndodheshin qindra kilometra larg.
Vajzës i ishin kujtuar fjalët përkëdhelëse të nënës së saj: "Bijë, ki kujdes, mbaro njëherë shkollën, edhe të lartën, fillo punë dhe menjëherë vazhdo gjej njeriun që do të kalosh jetën".

Por vajza kishte një dëshirë të madhe, të gdhihej në Beratin e bukur, ndaj, edhe pse e shokuar e kishte pyetur djalin se ku e kishte shtëpinë.

-Nga këtu 16 km, në një fshat të zonës të Tomorrit- i kishte thënë djali, duke drejtuar dorën e djathtë drejt malit.
Atë moment vajza shikoi që burrit i mungonte dora dhe se ishte invalid. Vuri dy duart në kokë, por nuk dinte se ç'farë të bënte,
nuk dinte kujt t'i kërkonte ndihmë dhe nuk kishte se ku të strehohej derisa të gdhihej për t'u kthyer nga kishte ardhur.

Morën një taksi dhe pas një ore, vajza ka mbërritur në anë të rrugës nacionale Berat -Skrapar
për të vazhduar më pas edhe një orë në këmbë derisa të mbrinte në shtëpinë e "burrit" të ardhshëm,
një gërmadhë e para viteve '70 ku varfëria dukej qartë.
Prindrit e djalit ishin të shokuar, që djali i tyre invalid dhe një herë i martuar dhe i divorcuar, këtë radhë kishte sjellë në shtëpi një "princeshë".
Prindërit e varfër, të gëzuar, bënë ç'mundën që vajza të mos mërzitej.
Ata habiteshin që vajza kishte pranuar të martohej me djalin e tyre që ishte 34-vjeç dhe kishte qenë i martuar dhe ishte invalid.

Prindërit e vajzës kanë alarmuar njerzit kudo që i kishin dhe natën e parë as që kanë fjetur.
Së bashku me të afërmit e tyre e kanë gdhirë me shpresën që vajza e tyre mundet të kishte shkuar tek ndonjë shoqe e saj,
por deri në momentin që të dy prindërit kanë vendosur që të kërkojnë ndihmën e policisë, nuk kanë marrë asnjë sinjal jete.
E ndërsa prindërit po humbnin shpresën e gjetjes së vajzës, në orën 16.30 minuta ka rënë zilja e telefonit.
Zëri nga ana tjetër e receptorit, foli: "Jam vajza juaj, kam shkuar larg,- dhe ka shtuar,- ejani nesër në Berat, aty më bëni zile që t'ju takoj".

Ditën e hënë, që në të gdhirë, prindërit janë nisur drejt vendit ku i kërkonte vajza dhe me brengën e gjetjes apo jo në vendin ku i kërkonte bija e tyre, në mesditë kanë mbërritur në Berat.
Të gjendur përballë heshtjes së telefonit, prindërit e vajzës janë detyruar të paraqiten në dyert e komisariatit të policisë dhe të kërkojnë ndihmë për të gjetur vajzën.

Kanë qenë punonjësit e policisë, të cilët në rrugë operative dhe me anë të numrave të telefonit të vënë në dizpozicion nga prindërit e vajzës,
brenda orës kanë lajmëruar se kishin gjetur vajzën, e cila ka pranuar që të mbërrijë në polici, aty ku dhe ishin prindërit për t'i takuar.
Sapo ka parë dy prindërit, vajza është ngashëryer dhe ka kërkuar që të largohet sa më parë nga qyteti i Beratit.
E pyetur nga policia nëse vajza kishte ankesa për djalin, ajo ishte shprehur edhe në deklaratën e lënë si dokument,
se nuk kishte asnjë ankesë. Ndërsa ishte shprehur se prindërit e burrit që e kish mashtruar do t'i ruante në kujtesë si prindër të mbrekullueshëm,
jo vetëm për mikpritjen, por edhe për këshillat që i kishin dhënë.

Vajza u rrëfeu policëve se ishte zhgënjyer nga një mesazh gazete dhe se ky zhgënjim e ndau nga një dozhuan ende pa u bashkuar.
"U bashkova shpirtërisht në gazetë me mesazhin dhe u ndava fizikisht në polici nga një "Donzhuan", ndërsa kërkoja "princin e kaltër",- u shpreh vajza, ndërsa linte pas Beratin dhe "dashurinë" e jetës.

Titulli: Re: Histori Dashurie .......... Mon 9 Jun 2008 - 12:39

Jetoj për ty

Aq shumë , dashuria e jote me është berë sikur uji pa të cilen nuk do të mundja të jetoja, dhe ne ato pika të ujit , ta freskoj shpirtin e etur që veq ashtu mbijeton të mos venitet e të thahet ,sikur një lule në kopshtin e saj.
Ne doren tende do të doja të ledhatohem sikur të isha mendafshi me i butë i kesaj bote .
Ne gjirin tendë , do të doja të ndegjoj ritmat e zemrave tona ne një tempo të rrahjeve të përbashketa dhe të panderprera.
Dashuria i gjunjezon të medhenjet , pushtetaret , dijetaret , ndersa une jam më i thjeshti , që jam i gjunjezuar ne një dashuri si tenden , e cila me kohen do të trijumfoj si një nder më të pastertat , me të mirat dhe me të vlefshmet dhe besniket.
Nuk do të doja të themë se do të vdisja për ty, por të jetoja për ty dhe vetem për ndershmerin tende që të bejë edhe të pamunduren të mundur , e atehere kur do të vdisja shpirterishtë , do të isha i gezuar nese akoma ne ty jetoj sikur i vetmi i cili të deshti shumë dhe të vlersoj shumë dhe do të mirëprisja cdo lule tenden mbi varrin tim , duke të parë nga lartë sesi lulja me sjellë lule, lule për freskin e shpirtit të roberuar në boten tjeter.
Nuk vdesë për ty , por jetoj për ty .
Ne agimet e para , dua të shof fytyren tende duke shendritur nga rrezet e mengjesit , dhe ne syrin tendë si kristali të ta shof gezimin dhe lumturin , që me kohen do të rritet e rritet.
Nuk do të doja të jem sikur peshku pa ujë , por do të doja që une të jem peshku i artë e ti të jesh sikur sirena ,ku se bashku do të jemi në lundrimin e liqeneve të dashuris , valë mbi vale ,det mbi det, në tallaset e shpirtit, duke ndegjuar klithjet dhe thenjet të cilat burojnë nga fundi i shpirterave të dashuruar.

Titulli: Re: Histori Dashurie .......... Mon 9 Jun 2008 - 12:39

Vetem per Ty,që ma ndale buzëqeshjen!

Shushurima e gjetheve më bën të mos ndihem e vetmuar pa prezencë të askujt!
U flas atyre në gjuhën time, në gjuhën e dhimbjes dhe mëkatit që vret një shpirt.
Kam kaq nevoj sërish të shikoj sytë e tu ku gjeta botën.
Më duhesh ti, më beso, pa ty dhe me njerëz jam i vetmuar, dhe me buzëqeshje qaj pareshtur…! Ti je larg, kaq larg nga unë, mbase tash dëfren diku në zërin e rinisë apo mbase i këndon dikujt. S’e di, s’të shoh dot…!
Por nëse ti ndonjëherë më shikon, dije se mendoj për ty, vuaj për ty, shtirem sikur jam e lumtur vetëm për ty! Gjithkund shoh vetëm imazhin tënd, fytyrën tënde, më kupto! S’pata forcë kurrë të largohem nga ti…. akoma më duket sikur dëgjoj zërin tënd, fjalën tënde: „Të dua!“
A thua, Zot, dhe sot më do mua?
S’e di përse pyes kur e di se gjithçka mbaroi, por unë e mësova prej teje të besoj në dashuri, të ndjej pa logjikë, të dua pa frikë!
Pa ty unë s’jam vetvetja, s’jam e teri, s’jam një person, jam e përgjysme se gjysma tjetër është me ty…
Më duhet çdo ditë e më tepër, më mungon çdo mëngjes, çdo mbrëmje…
Lutem të të shoh dhe një herë të flas me ty, ashtu siç di vetëm unë: pa ligje, pa gjykime. Atëherë do të më besosh se zemra ime ishte në gjendje dhe të ndalohej për ty. Pa ty jam një hic, pa ty s’jam asgjë…
U ndamë me shprehjen e fundit “natën e mirë”. A thua ishte e mirë ajo natë?!
Të paktën për mua ishte ferr.
Më vjen keq që duhej gjërat të mbaronin kësisoj, por as vet s’e di ç’bëra, si më erdhi gjithë ky mister i pazbuluar, kurrë s’isha ndjerë kaq keq sa ndihem sot. Më thuaj Zot: si do të jetoj pa ty, si do mundem t’i largoj ëndrrat, iluzionet, shpresat që i kisha të lidhura vetëm me të, si…?!
Dua, shumë dua që çdo gjë të ishte kaq ndryshe, të ishte sërish e bukur siç filloi.
Atë natë s’ta thash nga frika dhe krenaria që kam për veten, por kam nevojë dikujt t’i rrëfehem duke ia thënë të vërtetën, atë se betohem, betohem se askë s’do lejoj të ma vjedhë imazhin tënd. Ai do të jetë gjithmonë me mua, do të ketë vend të veçantë në zemrën time, ai përherë do mbetet kujtimi më i bukur që pata!
S’di në do mjaftonte t’ju them vetëm se ju dua! Ajo që ndjej unë s’shprehet dot me fjalë, as dhe me shkrim. Veshtir qenka te maresh lapsin dhe te shkruash por ja qe nuk mund te rri. Te prita te vish me buzeqeshje por ti me erdhe me fjalen qe asnjehere nuk kisha dashur ta degjoja. Dhembja per ty dita dites po me shtohet se bashku me lotet e mi. me ka marr malli per cdo gje: per zerin tend, buzeqeshjen tende, syt e tu ...
Largimi yt i hershem shkaktoi plag te medha ne zemren time, nuk ka ilac qe do te mi sheroje keto plage edhe pse disa thone koha sheron cdo plag un nuk besoj. Sa me teper kalon koha aq me teper ndjej mungesen tande. Me shpirt te venitur, me zemer te thyer dhe kthes te pakthyer, me lot ne sy deri sa te jetoj nuk do te harroj. Kush e di sa dite pa diell, pa lule, pa gezim do te kalojne, kurse ne zemren time vetem lot, vuajtje dhe mall per fjalet dhe buzeqeshjen tende te embel. Dhembja nuk ka fund kurse lotet nuk kan fuqi te shprehin pikellimin per ty. Gjithmon do te mbetesh ne zemren time edhe pse ike pa thene lamtumir. Me shpirt te venitur, zemer te thyer, me shpres te pa shpres, si dje, si sot, si neser une e perlotur te pres te kthehesh, te ma kthesh besimin ne dashuri, te ma ktheshy lumturin dhe gjith ate qe pata kur ishim se bashku. Mungesa jote ne cdo vend po ndihet. Ditet pa ty vetem une e di se si i kaloj. Malli dhembja per ty kurre nuk do te shuhen. Do te dua edhe me shum se sa te kam dashur, edhe me shum se sa e dua veten, por kur te bindesh atehere ndoshta do te jete shume vone. Une do te jem ne shpirt vetem i yti e ti vendos vet per lumturin qe mund ta kemi se bashku... edhe dielli sot me behet se rrezaton me fuqishem se herave tjera, nuk e disi eshte ne te vertet por se paku ashtu me duket mua. E une qendroj aty pran rruges ku kalonim ne dy Jo per tjeter por ashtu me pate mesur. Dhe tash kush eshte fajtor se vetes ja mbollem nje dashuri per te mos u bashkuar asnjhere?! Eshte e vetrtet se ndjej mungesen tende thell ne shpirtin tim, por, dije se ti nuk ishe ai qe duhej te jete pran meje edhe ne castet me te veshtira. E di se te humba, por... E ndegjoj ende zerin tend duke me ftuar ne krahrorin tend se e dije se une te dua, por tash te lutem te pakten me le te qete. Ajo dite ishte me e bukur per ne por...ishte edhe takimi yne i fundit. Shkove pa me pershendetur, ike ne qetesi pa me thene te pakten arsyjet e asaj ikje misterioze. Une as sot nuk po kuptoj pse nuk u kthen pergjigje letrave te mija. Eshte e mundur valle pas gjith asaj dashurie te me lesh thjesht ashtu pa me treguar as nje fjale. Po te lutem edhe une kam jeten time, di ti qendroj fjales qe ja jap dikujt. ..... te kujtohet valle kur me thoje se “une jam vajza e jetes tende”, me pate thene se ti nuk do largohesh asnjehere nga zemra ime. Ndoshta, por ..... te lutem kur ti me largohesh a eshte e mundur qe une te te mbaj ne zemer?! Thuama te lutem e meriton valle? Nuk eshte e vertet ti shkove me nje tjeter, dikur vetem i imi pate qene.
Dua te te tregoj se kam shkyr cdo faqe ku i kam shenuar ditet me ty, kam harruar cdo shprehje tende. ..... cdo gje qe me rreshqet mendjen tek ti eshte e shkateruar. Keto vepra te mia jane si rezultat i fjaleve te tua. Rrezet e diellit kishin dëpërtuar në dhomën time,në zemrën time,dhe si mundoheshin të më zgjonin nga gjumi i rënd,shumë i rëndë që më kishin mbështjellë trupin tim të lodhur me një ëndërr të bukur.Ishte ëndrra ajo që më kishte lidhur dhe s'më linte të zgjohesha.Disi mundohesha të ta shihnja fytyrën,por kot.Vetëm zërin tënd të shtjerrë e dëgjoja nga larg.Të ndiqja hap pas hapi dhe mundohesha të të thosha diç që kurrë nuk e kisha menduar,por....Dhe,edhe në ënderr ishte largësia që na ndante e fjalët që i kisha thënë,por ti nuk i kuptove kurre.....zemera ime.
Ndoshta edhe kurrë s'do t'i kuptosh?!Ndoshta e kupton dashurinë që kam për ty,por bëhesh kinse nuk kupton!
Jam ai,i cili nuk mund ta pranoj më askë në zemrën time,në shpirtin timë të çilter.A thua do të pendohesh?Athua do ta largosh vetëm për një çast krenarin tënde egoiste?Pse hamendesh?Kishte momente kur sytë flisnin.Në sytë e tu shihja shum qka.Të kujtohet kur me orë të tëra bisedonim?Të kujtohet kur me thoshe se me dashuron shumë?Apo mos vallë vetëm fjalë boshe,apo mos vallë e kishe nga dhembshuria e keqardhja që te dashuroja shume ?
Dhe,dielli ishte ai,i cili më zgjoi nga ëndrra që nuk më linte të shkëputësha dot.Dhe, e lodhur, e molisur se nuk ishe pranë,ndërmjet asaj se diç dua,por sikur nuk di as vetë çka.....e tash,të kaluarën e ka mbeshtjellë pluhuri i harreses.E në mua kanë mbetur vetëm kujtimet.Kujtimet që nuk shlyhen dot!
Andaj dua te te them se keto jane edhe rreshtat e fundit qe per ty po i shkruaj.

... LAMTUMIRE ...

Titulli: Re: Histori Dashurie .......... Mon 9 Jun 2008 - 12:40

Leter e nje Narkomani Para Vdekjes....

Kam menduar se jeta jem do ngjante me jeten e nje VIP ,gjithmon i kallun mas Repi njerii nder ata qe ku shkel i mush sallat ,dikur kam qen me ata qe majn shamija ne kry e sot sjam si ata se rruga jem ndryshoj bashke me trupin tem qe ka filluar te venitet u treten edhe shpresat se nje dite do jem aty tu bo ligjin e hiphopit....
Sdo flisja per kete send se jam te dashuria por me duhet te ju them se jeta jem me ska kuptim i shtyj ditet duke ikur prej te tjereve me ore te tera qendroj ne pc ne shpi ka jave qe nuk kam flejte.....
Femra qe dikur dojke me pase jeten me mu ,prej qe pat marr vesh qe jam rob i pluhurit te bardhe ka trete nuk do me dite mo per mu ,thjeshte smundet me paramendu qe ai njeri i lumtur qe ka pase shume enderra perpara eshte shenderuar ne monstrum qe nuk flet qe nuk i intereson gjhithmon i kredhur ne mendime.....
Mkan mbet peng shume sende qe si kom boo ,mka mbet peng qe neser kur te iki prej kesaj bote te flliqte nuk do kem nnje njeri qe do e kete gjakun tim qe do te bej diqka qe ta rikthej kujtimin e mire qe dikur e kom pase....
Dikush ka me thon provo me sanatorium ,dikush tjeter pse je fute asaj rruge e dikush tjeter ka mu lut me gjithe zemer qe une me vdek ma shpejt,skom koment krejteve ju duu i du edhe armiqte e mi qe kan pase qejf mem pa poshte i du jo qe jam dashamires po i du veq qe jan tucana qe nuk ken kurre te zot mem dal ne ruge e mem ngul thikenn ......

Dikur jam kon superman e sot kejt me shikojne me ata sy pse ky njeri keshtu u thy a thu kur ky ankth ka me u kry se spo muj e shoh kerkond me syy...
Dua qe te vdes sa me larg shpise tem ,dua qe mami jem kurre mos me marre vesh qfare njeriu ka pru ne kete bote nuk du qe ajo te behet pishman pse ma ka jep driten e diellit e vllezerit e mi du qe mem mbaj mend per agresivitetin ne fushat e futbollit mem kujtu si njerin qe grushton secilin qe ka gucim me nguc ata ,du mem mbajt mend si superboy qe ka arrit me bo secilen femer per vete,.,,,,

p.s Jeta e njerit prej miqeve te mi ma te mire....qe tashme me nuk egziston ....

Rest In peacee...
Tdu njerii

» Sms Dashurie..
» Historia Shqiptare
» Histori e Hershme - Pellazge, Ilire dhe Epirote...